Beeldhouwen als mysterieweg

Mijn beeldend werk is het resultaat van een zoeken naar dat wat achter uiterlijke vorm aanwezig is. Soms is daar een min of meer herkenbare menselijk gestalte voor nodig. De menselijke vorm boeit mij zeer omdat ze voor mij een oneindige veelheid aan vorm en vormgebaren in zich draagt. Hierin ervaar ik het mysterie van het menszijn en zijn ontwikkeling. Met elk menselijk beeld hoop ik iets van dit mysterie zichtbaar te maken. Voor sommige thema’s is een verzamelpunt van menselijke vorm ideaal. Voor andere thema’s laat ik liever het zintuiglijk herkenbare los en probeer ik vrijere vormen uit. Wat mij drijft, is een vormgeving te ontwikkelen waarin zich een zekere geestelijke waarheid kan uitspreken. Een hoger doel in pure aardse substantie zoals klei en brons. Zo reeël en aards kan het zoeken naar geestelijke waarden zijn. In sommige beelden probeer ik de schoonheid van het onvolmaakte, het wordende te laten zien. Het onvolmaakte boeit me. Juist in wat onvolmaakt is kan groei en vernieuwing aangrijpen. Daarbij probeer ik zoveel als mogelijk een teveel aan vorm te vermijden. Eenvoud laat ruimte over om een vorm in ons door te laten leven. Op het spanningsvlak tussen vorm en geen vorm ontstaan mijn beelden. In grote lijnen kan ik zeggen dat mijn beelden religieus geinspireerd zijn. Ze komen voort uit geest beleefde ervaringen (antroposofie) en proberen het geestelijke in de waarnemer aan te spreken. Een religieuze houding is essentieel voor mijn weg in de levende organische beeldhouwkunst.

Liefde voor brons

Momenteel werk ik vooral in brons. Na 20 jaar bronsgieten kan ik zeggen dat ik grote liefde voor deze substantie ben gaan voelen. Het is een prachtig materiaal met een eigenheid en kwaliteit dat zich leent om beeldende verhalen in uit te spreken. Het werken naar een bronzen beeld toe is gevoel hebben voor processen. Een bronzen beeld kan pas ontstaan als het beeld door een veelvoud aan processen is gegaan. Te beginnen met het inmallen om te eindigen bij het patineren van het gegoten werk. Juist dit proces gericht werken ligt mij goed. Hierin voel ik de levende wereld in een aards jasje. Alles wat leeft gaat op aarde immmers door processen heen. Het intens en betrokken voltrekken van de processen van het bronsgieten maken voor mij dat mijn beelden gaan leven. Gevuld met mijn aandacht en zorg zet ik ze op de aarde neer in de hoop dat ze inspirerend verder mogen leven.

Het proces van opdrachten

Opdrachten voor het vervaardigen van een beeld zijn keer op keer zeer unieke processen. Ik besteed veel zorg aan het gesprek tussen mij en de opdrachtgever. Samen gaan we op weg naar een nieuw, bijzonder beeld dat past in de vraag achter de opdracht. Diverse schetsen in klei en/of boetseerwas helpt ons naar het uiteindelijke beeld. Als het even kan probeer ik het beeld te gieten in aanwezigheid van de opdrachtgever. Als dat een groep is, proberen we het zo te organiseren dat het beeld op locatie gegoten wordt in samenwerking en in aanwezigheid van alle betrokkenen.

Foto’s en een beknopte beschrijving van enkele opdrachten vindt u hier

Als voorbeeld hoe ik een opdracht aan ga haal ik hier het proces aan dat ik gegaan ben met leden van de protestante gemeente (Regenboogkerk) in Oegstgeest. Mij werd in der tijd gevraagd om een beeld te maken die past in deze kerk en haar gemeente kon inspireren.

De eerste stap

De eerste stap naar een beeld toe waren diverse gespreken met een Kunstcommissie. Deze gesprekken gingen over dat wat ieder typerend vond aan deze gemeente. In deze gesprekken werd de “ziel” van de gemeente gezocht, bewogen en in woord en gebaar uitgedrukt.

De tweede stap

De tweede stap naar het beeld toe was het vormen door mij van drie schetsen naar aanleiding van de gevoerde gesprekken. Drie totaal verschillende schetsmodellen van ongeveer 50 cm in boetseerwas en klei . Deze drie modellen werden op een stalende zondag gepresenteerd aan de gemeente. Een bijeenkomst waar iedere gemeentelid aanwezig kon zijn. Uiteindelijk werd er op deze dag unaniem voor één beeld gekozen.

De derde stap

De derde stap naar het beeld toe was het uitwerken op passende grote van het gekozen beeld. Dit geschiedde in mijn atelier in Voorstonden. Wederom kon de kunstcommissie dit proces volgen en aanvullen. Tenslotte hebben we met elkaar besloten dat het beeld gegoten kon worden. Om de gemeente bij het tot stand komen van het beeld te betrekken is er voor gekozen om het beeld ín de kerk in brons te gieten. (Ik beschik over mobiele bronsovens.) Op een mooie zaterdagavond loeide een bronsoven voor de ingang van de kerk. Binnen stonden de mallen opgesteld. Het idee ontstond in de kunstcommissie om aan de gemeente van te voren koper, zilver en goud te vragen om in te brengen voor het gietspijs van het beeld. Een gebaar dat het beeld zeker ten goede zou komen. Vele belangstellenden waren bij het gieten aanwezig. Een prachtig schouwspel. Een soort geboorte van hun beeld.

De vierde stap

De vierde stap naar het beeld toe was de uiteindelijke onthulling en overdracht. Dankbaar wordt er door de betrokkenen op het hele proces terug gekeken. Het beeld is ontstaan in gesprek met de gemeenteleden. Het was mijn taak om te horen en in beweging te brengen wat er in deze gemeente leeft. Voor mij was het niet interessant om zomaar een mooi beeldje te maken. Het ging mij om een ontmoeting met datgene wat specifiek in deze gemeente leeft. Een beeld waar de gemeenteleden inspiratie en herkenning in kunnen vinden. Uiteindelijk is het een sprekend beeld geworden met en voor de leden van de Regenboogkerk in Oegstgeest.